As Lendas e Aventuras no Fogar de Breogán: DesafiOia (23.03.2025)

Sorprendido do potencial

que ten este trail

E despois de moitos anos, 11ª edición, baixei a Oia por vez primeira para correr estas terras que me sorprenderon gratamente.

Por fin puiden saudar e visitar aos Cornelios Vizhoja despois de tantos anos sen velos (aló pola época dos raid de aventura, xa choveu).

Saín da Coruña sobre das 6.30 h, chovendo e con frio, e iso non cambiou ata ben entrado na provincia de Pontevedra. Na miña cabeza só pensaba, "fai falta estar ben trallado para ir correr a 2 horas da casa con este tempo e levantarse tan cedo para elo". Pero bueno, xa sabedes o "raritos" que somos os deportistas.

Cos primeiros raios de luz e xa chegando ao Mosteiro de Santa María de Oia, as vistas dende a estrada son impresionantes, á beira do mar e, como xa non chovia, os ánimos ían mellorando.

Aparcar no campo de fútbol, recoller o dorsal e cambiarse de roupa (esto, mellor no coche que aínda había frío dabondo). Saudar a amigos e amigas das carreiras e quentar un pouco pola zona. Para chegar á saída hai un pequeno trote.

Na saída atopo a Jaime e Sabela, había tempo que non coincidíamos e, xa metín un pouco de presión para pensar en voltar a Chamonix para o ano que ven??

SAÍDA

Pois desta vez decidín poñerme nas ringleiras dianteiras, xa que me dixeran que podía armarse un tapón ao principio do percorrido. E ollo, o percorrido sae cara arriba.

Teño que dicir que, coa saída, tiven que apurar un pouco para poder posicionarme igualmente. A xente sae coma se viñese o demo detrás.

En pouco tempo, entramos no monte e coas posicións collidas. A presión por detrás fai que vaia un pouco máis rápido do que quería, pero así tamén non se me escapan tanto os dianteiros. Cando falo dos corredores de diante, non falo dos primeiros, eses que parecen gacelas, estilo Dani Pazó, Martín Fontán, José Manuel Gil, ... falo do seguinte grupo, do grupo dos "humanos". Por alí tamén andaba Sebas de Mondaríz, e Montilla de Castro Trail.

O percorrido constaba, a priori de, 3 fortes subidas nos primeiros 15 km que sumaban 1300 m+ e despois 10 km para sumarlle 300m+ e unha forte baixada a meta.

A primiera subida, como dixen, foi con algo de presión ata ben metidos na subida. Dende aí, fun moi preto de Montilla e Sebas, que os tiña a 20´´. Ïa nun grupo bastante grandecho facendo o trenecillo.

Ao chegar á cota, O Alto do Castelo e comezar a baixar, xa non tiven rastro destes dous. Esta primeira baixada, olliño con ela.

Se a primeira subida era durecha, a segunda non se quedaba atrás. máis longa e xa co cansancio da primeira enriba . O Alto de Corroubelo parecía que non daba chegado. Por un par de ocasións pensei que caía cara atrás co desnivel que tiña. Unha vez pasada a cota, a zona xa parece que deixa correr e a baixada non é con tanta pendiente como a anterior pero sí que hai que ir con cuidado xa que hai bastante auga e nalgúns tramos é bastante esbaradizo. As vistas dende arriba son incribles.

Na baixada estaba o punto intermedio de cronometraxe, no que veño dun grupo de 3 e que nos levamos uns poucos segundos entre nós. Os compañeiros de ruta son José Manuel Fernández Vázquez e Juanjo Solleiro, ambos do Baixo Miño Trail Club. Imos intercambiando posicións según sexa o terreo.

E xa imos pola terceira subida do día que nos levaría ao km 15. Collina con tranquilidade e cun ritmo cómodo para afrontar o que quedaba de carreira. As sensacións ían sendo moi boas, polo que, ata ía contento. A zona de arriba deixaba correr, e moito, pero non había que pasarse que xa non estamos para tanta tolemia. E nunha destas, miro cara atrás e vexo a Diego Seoane do Brutanzos que ven coma unha bala. Foi visto e non visto. Cunha velocidade máis que o noso trío, vaise a fume de carozo.

No avituallamento de auga do km 21, practicamente chegamos os 3 xuntos. Saio diante dos compañeiros e xa non volvo a velos ata meta.

A miña baixada foi máis rápida que as anteriores, sabendo que ía deixar o que me quedaba para chegar a meta. Das veces que mirei para atrás, non cheguei a ver aos compañeiros do Baixo Miño Trail. Aínda así, non baixei o ritmo para chegar ao final.

Trocotró. Moi contento coa miña carreira, coas sensacións e co chula que me pareceu. Por certo, o lugar de saída/meta é de 5 estrelas.

Ahhh, e ao rematar, regálanche unha botelliña de viño de Marquéz de Vizhoja. Dentro desa mesma bolsa, tamén tes uns descontos e un ticket para recoller unha bebida e un tapper de ensalada ou un bocadillo de chourizo á grella. Xa vos podedes imaxinar o que escollín...

Das duchas, unha pasada. Estaban no campo de fútbol e con auga quente a discreción e con vestiarios amplos.

Gañas de marchar non tiña, así que aínda estiven pola zona de meta saudando e falando coa xente mentres esperábamos as clasificacións finais, non vaia ser que rascara algo, como así foi...

Alí estaba tamén Kike Coutadas que había tempo que non o veía nin charlaba con él. Un fenómeno de persoa.

E así foi como, despois duns erros que houbo coa cronometraxe, subín ao podium como 3º clasificado veterano B pola Federación Galega de Montaña. Mais contento non podía estar. Obxectivo cumprido.

DATOS:

🏃25 km (📈1650m+)

⌚ 2.56.47 h

💚 146 ppm

🏆 3º vet. B (15º abs.)

SENSACIÓNS:

Moi boas. A primeira parte é moi dura, pero sentinme ben e con forza. A segunda parte é máis corredera, onde me sentín moi ben tamén. Peco nas baixadas, máis aínda se son técnicas e, por aquí hai algo de todo.

ALIMENTACIÓN:

🍌💦 TAILWIND.

Saída: 1 Endurance Fuel sabor MelonLime xa cargado no flash.

Avit 1: 1 Endurance Fuel sabor Frambuesa (cafeína)

Avit 2: 1 Endurance Fuel sabor Colorado Cola (cafeína)

Avit auga: 1 Endurance Fuel sabor Natural

🏁 1 Recovery Chocolate Mint de Tailwind.

Isto é un sabor para os deuses, unha delicatessen. Un sabor a chocolate que despois deixa ese rebustixo a menta. Unha barbaridade.

MATERIAL

🎽 Gobik de Bombeiros Coruña e térmica interior de tiras

👖 Decatlón

🧦 Lurbel