As Lendas e Aventuras no Fogar de Breogán: agosto 2023

Terra de lobos

Así, sen pensalo, apunteime ao Asaltamontes Trail, a menos dun mes do gran obxectivo desta tempada, que non é outro que finalizar a Canfranc-Canfranc.

Bueno, tanto coma non pensalo, tampouco foi tal, xa que adaptei a planificación para poder participar se o traballo mo permitía.

Levaba un par de semana con moito volumen, polo que me podía facer ben saír desa zona de "confort" e coller algo de chispa, aínda que fose pouca.

A primeira anécdota foi cando, non sei porque, me veu á cabeza que a carreira era dunha localidade que comezaba por "Carballeda de", pero ao querer escoller a ruta no gps, entrou Carballeda de Avia 😅 e menos mal que non me cadraban os números e mirei o dossier da organización... eu tiña que ir a Xunqueira de Ambía, un concello preto de Allariz.

Pois aló fomos, o meu chaval mais eu. Por si non o sabedes, o meu chaval gústalle iso de durmir no coche e comer de "camping".

Bueno, e xa imos cara o día da proba.

Levantámonos ás 7 da mañá para almorzar e prepararse para a carreira. Unha mañá máis fresca do esperado, pero que amenceu nubrada, o que se agradecía para as horas de carreira.

SAÍDA

Coma sempre, este é o lugar onde saudar aos coñecidos e coñecidas, que case nos vemos de carreira en carreira.

Desta vez, a miña intención xa era saír algo rápido e ata onde dese o corpo. Os números de km e desnivel, así o definían, carreira rápida.

Co pistoletazo de saída, collín algo de velocidade pero xa antes dos 400 metros vin que de nada me ía servir. A xente sae coma foguetes e así non se pode 🙆.

Ao pouco de comezar, pasando unha fermosa ponte sobre o río Arnoia, xa se fixera un nutrido grupo dianteiro, dunhas 10-15 persoas que xa nos sacaban unha boa tirada ao resto.

E dígovos unha cousa, dende esta ponte ata o final, unha maravilla de percorrido. Quedádevos con iso.

Recordo que tiven que parar a atar unha zapatilla na aldea de Vilariño do Río, lugar onde vexo por diante ao amigo Maneiro, nun pequeno grupo, uns metros por diante.

Aínda que o desnivel non era moito para a cantidade de Km do trail, o percorrido era moi rompepernas, con moito sube-baixa e moi ratonero nalgún tramo. E volvo a repetir, moi fermoso.

Durante un bo anaco, neste primeiro tercio de carreira, fun alternando posición con Fran Pascual, ata que vin que levaba un punto por enriba miña e deixeino ir.

Pouco despois, son capaz de enlazar co grupo de Maneiro e Xenxo Laso. Paso con eles polo km 13, onde paro a coller auga. Máis tarde o estómago pedirame parar, momento no que perdo de vista aos dous. Era o km 15.

E a partir de aquí, a miña cabeza xa non dá para recordar nada máis 😅.

Sei que volvín coller a Maneiro e que desta vez si que o deixei atrás, ao igual que Xenxo.

Máis tarde, atopo a Simón Rama, xusto ao pasar uns petóns deses que te metías polo medio deles.

E pouco antes de chegar ao avituallamento que estaba na furna, vexo que me se me acerca Xenxo, que xa o daba por descartado e aí estaba. Decido non parar no avituallemento e continuar ata onde dé a gasolina. E pouco a pouco vou sacando pouquiño a pouquiño distancia con Xenxo.

E xa chegando a Xunqueira, vexo ao lonxe a Montillla. Ñooo, apreto un pouco e entro na vila a uns 50 metros del. Xa é suficiente. Decido baixar o ritmo e disfrutar do momento. Entro a 4 segundo del, pero disfrutando do ambiente e dos aprausos.