6º Costa Trail Oleiros

Era un día frío 

Publico algo tarde esto, pero polo que recordo, era un día de frío. 

Sen quentar e sen descansar o suficiente e xa non digamos o pouco que corrín os días antes, posto que a semana foi complicada polas inundacións en Ponteceso. A alimentación tampouco fora boa durante toda a semana, sen horarios e comendo case de bocadillo. 

Ahí estabamos na liña de saída. cunhas sensacións extrañas. Dase a saída e temos un tramo de praia, no que se pode coller moi ben a posición desexada.

Xa saínda da praia, os trotamundos de Fernando Arca e Rubén Seco van a un ritmo que, nin que foran apagar un lume. Por atrás estamos aínda en fila india. A posición está collida, así que a darlle para adiante. Non por moito tempo. 

Comezo a notar que non me sinto a gusto, nin en ritmo nin en pulsacións, e comezan a poñerse as pernas coma pedras, cunha dor en tobillos e tibial fora do normal. Por un momento, sobre o km 3, pásame pola cabeza retirarme (cousa que só se me pasa pero que nunca fixen), levo as pulsacións ao límite sen facer un gran esforzo físico, polo que vou preocupado. 

Dese terceiro-cuarto posto, caio ao doceavo e en caída libre, pero algo volve a funcionar e recobro a vitalidade durante un tempo, voltando a coller a Diego Lanchiñas e Alex, que había un bo anaco que xa non os vía. Volta con problemas idénticos ao principio e volta a reducir o ritmo, pero neste caso os que me seguían estaban moi atrás. Consigo de novo xuntarme con Diego e despois dun par de quilómetros, cando me deixa pasar para meter algo na boca, vexo que se vai quedando, e despois dun momento, xa vexo que, agora si, levo un ritmo alegre, xa era hora.

Dende ahí ata o final, recordo moita auga, moito barro e moitas polas (ramas para los españoles). Xa se ve o final do percorrido, moi preto está a meta, na que chego en 7º posición con 1:29:08.

Un trail moi bonito no que non puiden disfrutar como quería. Haberá que volver, pero espero que non pasen 6 anos.