Todo un descubrimento
Hai probas nas que che teñen que axudar para inscribirte, ben porque están moi lonxe, ben porque o formato sáese do normal e eu son moi simple, polo que sexa.
Esta é unha delas, un formato único no que non gaña o máis rápido, senón que gaña o que máis resiste.
Non ía eu moi preparado para facer moitos km despois de dúas semanas intensas de traballo e pouca preparación. Tampouco foi de descanso polo estrés e as poucas horas de descanso.
Aínda que cheguei moi tarde o venres, aí polas 23 horas, tiven tempo de cear e durmir algo antes de levantarme para o que me esperaba.
Teño que dar as grazas tamén a Arturo Piñeiro, que me facilitou un lugar dentro do castelo onde ter o meu material e comer e beber algo entre loops.
.jpeg)
Arturo formaba parte do Comando Boimorto que, xunto comigo e os dous castróns de Boimorto, Adrián e Norris, formábamos un equipo xeitosiño para participar na modalidade "por equipos".
Bueno, que me lío.
Con moito material no meu punto de avituallamento, tanto de roupa e calzado como de comida sólida e líquida, íamos comezar esta aventura que non sabía moi ben como afrontala.
Como non sabía nin como era o circuito, púxenme por detrás dos que sí o coñecían. No primeiro loop (volta) fun sacando conclusións do percorrido, así como mirando moito o reloxio.
Para quen non sepa de que consta a carreira dígolles que é un circuito de 6.7km con 250m- e outros 250m+ que hai que facer en menos dunha hora. Parece fácil verdade, pois non o é (ou sí, depende de quen o vexa). Se non chegas antes desa hora, quedas descalificado/a e se non están no caixón de saída no momento que toca a campá, tamén quedas descalificado/a. E así ata que só queda un participante que ten que dar unha volta máis que o último descalificado (DNF)
Vale, pois seguimos. No segundo loop, fun collendo referencias que me servisen para o que quería facer e controlando os lugares nos que podía mancarme.
O percorrido hai que dicir que é moi chulo e ten zonas moi esixentes, como a chamada "diagonal", un sendeiro "de xabalí" que ascende por unha carballeira e que ten caída lateral. Pero antes disto, tamén hai unha baixada de pedras bastante esbaradiza. Ten tramos de pista ancha baixo os carballos e un tramo de asfalto para voltar ao castelo, lugar de saída e chegada.
Xa me diredes vós onde atopades unha proba que saia e chegue a un castelo medieval. Aaamigos, aquí está outro dos encantos desta proba.
Bueno, imos polos seguintes loops, do terceiro ao quinto, xa fun mirando onde pisar e onde non debería pisar e xa ía controlando esos pasos intermedios do que vos falaba.
A partir do loop 5 xa parecía un robot, todo ía como o tiña na miña cabeza. Por certo, o calor xa apretaba de carallo.
Dicirvos tamén, ao caso do calor, que no primeiro loop fixen a volta cunha camiseta de manga curta e para o segundo loop xa a cambiei por unha camiseta sen mangas.
Estaredes pensando, a ver se nos fala da alimentación e da hidratación, pero iso fareino un pouco máis abaixo.
No loop 10, xa estaba pensando no 12, cando me ía cambiar de roupa e calzado.
Durante esta primeira parte da carreira (ata o loop 12), fun coas zapatillas Tomir 2.02, 2 pares de calcetíns lurbel, 2 pantalóns curtos do decathlón e camiseta do club Jarnachas, de manga curta e sen mangas. Ah, e unha gorra para o sol. Tamén me botei crema solar, que xa pegaba.
Durante a segunda parte da carreira (do 13 ao 25), cambiei de zapatillas, poñendo as Hoka Mafate, 2 pares de calcetíns Lurbel, 2 pantalóns curtos do decathlón e 2 camisetas (Bombeiros Coruña e Brigantia Aventura), ambas de manga curta. Seguín coa gorra cando facía falta.
Sumamos?:
2 pares de zapatillas (NNormal Tomir 2.02 e Hoka Mafate)
4 pares de calcetíns (Lurbel track e distance)
4 pantalóns de Decathlón
4 camisetas (unha sen mangas e as outras de manga curta)
1 gorra
E imos logo coa alimentación e hidratación.
A base da miña alimentación e hidratación, como moitos/as sabedes é Tailwind, unha combinación perfecta de carbohidratos e electrolitos que fan do producto unha hidratación perfecta. Fácil de usar, moi soluble en auga e con distintos sabores, tanto con cafeína como sen cafeína. Ao Tailwind, en cada fin de loop, solía meterlle un mordisco do que me apetecese... un puñado de cacahuetes, unha galleta, un anaco de plátano... todo a demanda, cando tivese gañan del, sen presión.
Recordo facer os softs de Tailwind 500ml durante as finalizacións dos loops, neses 4-5 minutos que me quedaban entre loop e loop. Para o percorrido correndo, levaba un soft de 250ml que ía tomando pouco a pouco, ben de Tailwind ou de auga. Si que recordo que a partir de certa hora, levei o de 500ml porque xa non me chegaba o de 250ml.
Polo tanto, canto tomei de Tailwínd?:
Do loop 1 ao 10: 7 Endurance Tailwind (melonlime, limón, natural) e 1 Recovery Tailwind (chocolate) no loop 10. Para min é unha maravilla o recuperador en este tipo de probas longas.
Do loop 11 ao 19: 4 Endurance Tailwind (melonlime, tropical (caf) e colorado cola (caf) e 1 Recovery (chocolate)
Do loop 20 ao 25: 2 Endurance Tailwind (natural e colorado cola (caf) e 1 Recovey (chocolate) ao rematar.
Como vedes, tomei cafeína nos loops nocturnos, recordo que comecei sobre as 2 da mañá. Alguén me preguntou cómo levaba o de non durmir, supoño que pola toma de cafeína e polos turnos de traballo que teño. A verdade é que o levei moi ben. Sentinme moi a gusto correndo pola noite. Unha noite maravillosa para correr, sen vento e sen frío algún.
E foi precisamente pola noite cando notei a cantidade de DNF de corredores, houbo un momento que eramos 35 e, de repente, caemos a uns 10 máis ou menos. Por certo, dentro deses 10 íamos aínda os catro do Comando Boimorto, polo que asegurábamos o primeiro posto por equipos, que tiña premio de 300€ en produtos da tenda RunManiak que colabora coa carreira.
E así íamos chegando ao obxectivo que levaba dende un principio, as 24 voltas ou loops. A verdade é que moi sorprendido de chegar a elas. Serían as 100 millas. E houbo un momento antes, aí polo loop 22, no que eramos só 5 corredores e pasóuseme pola cabeza, ir ata reventar, que a propia carreira me botase fora, pero por outro lado pensei tamén que non hai que ser avaricioso polo que puidese pasarlle ao corpo, que este mes que entra hai que traballar...
E así foi como finalicei o loop 24 pero, vin que nesta última volta, dous do quinteto chegaron algo "tocados" e pensei... "e se paran?", sabía que Arturo e Ibón non o ían facer, ían moi soltos, pero desconfiei dos outros dous compañeiros da noite. E foi así como decidín saír ao loop 25, pero sorpresa, todos andaban xogando xa coas estratexias, pois este dous corredores colleron ritmo nun pispás... e foi así como decidín facer este loop25 cun ritmo un pouco máis vivo e chegar de primeiro ao Castelo de Castro Caldelas, pois ía ser o meu último loop. Alí me quedei, no "bochinche", na "cantina" como lle queirades chamar, cun sorriso de orella a orella sabendo que cumplín co meu obxectivo con creces e chego de cafeína ata as orellas 😂. Moi feliz e contento e dándolle a noraboa á organización e voluntarios polo bo traballo realizado.
O bo rollo entre os participantes, a intensidade que xenera a carreira dentro do castelo antes da saída ao seguinte loop, o avituallamento da organización (outro punto moi forte da carreira), todo suma en positivo. Máis que satisfeito da miña carreira, da proba, da organización e do ambiente. Non hai nada negativo que poida dicir, así que... xa sabedes onde tedes que probar para os vindeiros anos, que non vos dé pereza, que iso é unha festa do trail.
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
.jpeg)
