martes, 23 de septiembre de 2014

Cpto. Ibérico de Raids de Aventura. Pontevedra

Con moita ilusión afrontei este Campeonato Ibérico de Raids de Aventura formando equipo con Diego Lanchiñas e Antonio. Xa me ten que gustar isto para non ir ás festas da miña vila e ir cansarme polos montes de Galicia adiante. Como asistencia, levábamos a Ana. Que gusto da levar de asistencia a alguén que sabe de qué vai este deporte. Sempre dando información de como vai a carreira, dos síntomas dos equipos, da dificultade que pode ter a sección, da alimentación, da roupa, pufff. Fantástica.

Ao lío.

Afrontábamos este noso segundo raid xuntos, con algo de respecto, xa que incorporaban ás disciplinas comúns ou de sempre (trekking, kaiak, btt) a de natación, e ben saben os meus amigos e amigas, que eu son animal terrestre. 


Visto o road book (ou libro de ruta), e sabedores que este raid tiña moito de estratexia e de pillería, o noso posto podería estar entre o 10 e o 12 (sempre tiro cara abaixo na clasificación), aínda que eramos conscientes de que quizáis, algún equipo dos que debería estar por enriba, non sería tan "pillo" coma nós, e é que a retranca que temos, tamén a levamos para as estratexias jajaj.

O caso é que nos esperaba un sábado con 130 km e 4000 de desnivel +. E xa non queríamos pensar no domingo. Disciplinas: natación, btt, kaiak, trekking e ori-específica, ademáis da orientación nocturna por Cabo Home e a escalada.

Comezamos coa natación ás 10 en punto da mañá no Encoro de Pontillón de Castro e, sinceramente, fixémolo como algún equipo "pro", pero ao noso estilo. Dóusenos peor sacar os traxes de neopreno. Tíñamos a continuación unha sección de btt de 60 km con 1600 m. desnivel + no que comezamos a remontar postos, xa que saímos de últimos da transición. Non se nos dou nada mal.

Chegamos á transición (Combarro), onde comemos un pouco, para afrontar a seguinte sección, kaiak pola ría de Pontevedra. Saímos do peirao e unha vez enfilada a ría, as condicións do mar estaban un pouco revoltas. Aquí comezou o calvario do compañeiro Antonio que, sendo de Arriondas, o piraguismo que practicou era en auga dulce, e
aos 5 minutos o pobre mareábase e dábanlle calambres nas pernas. Das 5 balizas que tíñamos pensado coller, decidimos deixar a máis lonxana (na última batea da ría) e coller a que estaba na primeira batea, as duas da illa de Tambo e outra na Cova da Moa, para desembarcar en Aguete. Chegamos a esta transición moi atrás, pero o problema estaba en Antonio, que non rexurdía. Cambiámonos de roupa e comemos e bebemos (e non era unha festa, máis ben parecía un enterro). O pobre do Antonio non daba de si. Logo dun bo anaco, decidimos arrancar para a sección de btt, suave e sen presas, e coller as balizas obrigatorias nada máis (aquí engañeinos un pouco, posto que había algunha baliza cerquiña de onde tíñamos que pasar e tamén colou). Nesos 23 km, fomos collendo forza de novo e chegamos á transición, na que entraríamos á sección de ori-específica.

Aquí a estratexia que levábamos foise ao garete (soubémolo a posteriori). Decidimos picar as balizas que poidéramos en media hora. Grave erro, posto que aquí podíamos coller moitos puntos e finalmente penalizamos moitísimo na clasificación. O caso é que Diego, o que menos leva o mapa e polo tanto orienta, parece que o pasou un pouco mal facendo a súa ori-específica, pero esto fixo que Antonio recuperase a cor. E si nesta o fixemos fatal, arriscamos saíndo na seguinte sección, btt, onde saíamos co tempo moi xusto para poder rematala antes do horario de peche de sección. 24 km a toda pastilla, na que collemos bos camiños e boas estradas, chegando con 8 min de adelanto ao peche da sección. Agora tocaría descansar ata as 22 horas. Cal foi a sorpresa que todos os equipos que sairon na categoría élite a esta sección, só 4 chegamos dentro do horario, polo que penalizarían toda a sección.

Ás 22 horas, sección ori-específica por Cabo Home, con peche de sección á 1 da mañá. Costounos entrar no mapa, tanto que perdemos 9 minutos. Pero unha vez entrado, fomos quen de orientar soiños. Isto digoo, polo rosario de equipos que estaban a seguir a varios equipos "pros", que tampouco lles importou que o fixesen. Esta sección pareceume moi fermosa e daba gusto ver o cabo cheo de luceciñas por todas partes.
Unha vez rematada, e antes de ir descansar, sacaron as clasificacións provisionais do día, e cal foi a nosa sorpresa que estabamos 6, e tíñamos a tiro o 5 e 4 posto. A estratexia fallara, pero estabamos en bo lugar. Iso si, para a etapa do domingo tocaría atacar.

Domingo. 40 km de btt e rappel e 5 km de ori-urbana. O obxectivo, intentar coller, alomenos 4 puntos máis que os 2 equipos que tíñamos diante. A sección foi dura, pero saímos mentalizados do esforzo que había que facer. Aínda que nas primeiras balizas o percorrido escollino por nós foi máis lento, creo que non era tan duro e, aínda que sempre víamos a esos dous equipos por diante nosa, cara o final da sección, vimos como arriscando un pouco, conseguimos facer esas 2 ou 3 balizas de mais. Xa estaba resolto. Estaba. Ata que apareceu a ponte onde había que facer o rappel. Un bonito rappel de 30 metros en volado. Bonito si, pero a cara do noso Antonio cando o viu foi de pánico extremo. "Yo de ahí no bajo". E ainda que o intentamos convencer (eran 4 puntos), vimos que ía ser imposible, polo que a estratexia e o esforzo podería irse ao garete. Pois nada, continuamos e facemos a última sección do raid completa e xa con gañas de rematar. E así foi. Unha fermosa ori-urbana no casco de Pontevedra que rematamos tranquilamente.

Raid finalizado.

E duas semanas despois, ahí temos a clasificación final definitiva. 5 posto na categoría élite. Moi moi satisfeitos.



1 comentario:

  1. jojo este antonio me gustaria verlo al salir del kayak y la cara que puso al ver el rappel....enhorabuena por la clasificacion

    ResponderEliminar