BudiñoRaid -Terras do Louro

A ver se recordamos algo. 

Marchamos o día anterior para as Terras do Louro. Budiño esperábanos. Había moito tempo que non marchaba o día antes para unha competición e a verdade é que o ambiente raider é espectacular. Ahí temos tempo para conversar co resto dos equipos, saber cousas deles e tomar algo mentras conversamos. 

O equipo Brigantia Xerión, estaba composto nesta ocasión por Diego, Quito e Pablo Marcos (que sería o seu primeiro raid). 

Pola miña cabeza pasou toda a semana que, malo será que non esté a altura deles, posto que adestrara pouco e, para Pablo sería o seu primeiro raid e non estaría acostumbrado a tantas horas de competicion. Error. 

Bueno, o menda durmiu no coche e mandei aos compañeiros para o pavillón. Durmir, non durmín moito, pero algo descansei. O que sí durmiu foi o que debería estar máis nervioso, Pablo.

Ás 9 saída. Ás 9:01 hostión de Diego. Aparece coa man e toda a perna rascada. Empezamos ben.

Sección 1: Trekking con escalada. Con errores coma sempre para entrar no mapa, pero o ritmo era bo. A escalada no Faro de Budiño, con esas vistas, espectacular. A escalada, custou un pouco agarrarse á pedra nos primeiros metros. 

Sección 2: Btt e trekking. Non íamos mal vendo os equipos cos que coincidimos. O trekking, curto pero esixente sobre un mapa ortofoto, nun lugar precioso. Comezaba a gustarme a zona e estaba flipando con ela.  De volta á btt, fomos ao noso, concentrados e con bo ritmo. Flipante a vista dende o Castelo de Cans. As forzas comezaban a baixar. Nesta sección coincidimos bastante co equipo Gallaecia Tracktherace, polo que non íamos mal. 

Sección 3: Trekking. 7 km .Non o facemos, Ten hora de inicio e xa pasou. Comemos ben e hidratámonos ben. Calor a tope.

Sección 4. Btt. Vimos de facer 26 km con 1000 m de desnivel positivo e continuamos con bici, agora 23 km con 520 m+. Esta sección é máis asequible e vémonos con forzas. Estou impresionado co ritmo e a posición que levamos con este equipo "de circunstancias". Pablo aguanta e Diego fai de motor do equipo, sabe perfectamente a súa función e da todo o que ten para cumplir con elo. Eu teño a tranquilidade para orientar sen preocuparme. Esto funciona e véxolle futuro. Co ritmo que levamos e os erros que poidemos cometer, creo e confío en que imos nos primeiros postos.

Sección 5: Kaiak e rappel. Decidimos remar Pablo e mais eu e Diego faría as balizas a pé.

Para non remar nunca xuntos o ritmo é boísimo. Agradecín a neutralización do rappel na ponte que separa Galicia de Portugal. E o de caer enriba da piragua e non mollarme, tamén o agradecín, sabedor do mal que o paso cos calambres na piragua. Cando íamos por outra das balizas, decidimos non coller a baliza máis lonxana pero non vemos a Diego pola orilla. Votamos berrando máis de 20 minutos e confiábamos que dalgunha nos escoitase. Pero chegamos ao desembarco da piragua e alí non estaba. Esperamos e desconfiábamos que nos oíra. E esperamos, e seguimos esperando e o tempo votábase enriba. Co ben que o estabamos facendo e venme á cabeza que a acabamos de cagar pero bien. Son as 6 e non sabemos nada de Diego. Estanos collendo o frío e o o peor, que non queda prácticamente tempo para chegar en tempo a meta. Por fin aparece, máis de 20 minutos esperando por él. Error monumental, de partillos. Cando chegamos á transición somos os últimos, non hai vida alí. 

Sección 6: Trekking urbano. Non se fai. Sección pechada e non hai ninguén nela xa.

Sección 7: btt. 24 km con 600m+. Somos os últimos do raid pero temos unha chea de puntos, polo que temos menos de unha hora para chegar a meta, hai que intentalo e morrer no intento. Aló fomos, o máis recto posible para meta, e podemos coller un par de balizas que están polo percorrido elexido. No camiño comezamos a atoparnos equipos que se foron xuntando , nun momento ata 6 equipos. Nós tíñama-lo claro, e así fomos, confiando que coas neutralización chegásemos a tempo ao peche de meta. O ritmo era terrible a esas alturas de carreira. E chegamos por fin. 

Conclusións: Saín da casa co obxectivo de divertirme e coa mente en que o ritmo non sería moi grande, posto que Pablo nunca correra con nós nun raid. Conforme pasaban as seccións estaba cada vez máis metido na carreira e pensando, porqué non faría unha estratexia, estudiar algo os mapas e as balizas, porque o resultado podia ser espectacular. Ata finalizar o kaiak pensei nun bo resultado, incluso o podium. Non pensaba mal. Finalmente 4º que igualmente foi un boísimo resultado. Nunca pensei antes da carreira que poidésemos chegar aí. Hai potencial. 

Con respecto ao raid, pensei días antes que ... ir ata alá abaixo para ver canteiras, uffff, dábame pereza, pero todo sería polo equipo e por facer debutar a Pablo. Diego estaba moi ilusionado e sempre cumple, así que hai que estar.

A zona de competición era preciosa, uns montes limpos, cuidados, unhas pistas e sendeiros impresionantes, moi cuidados e con moita vida. Fli-pan-te. Quedei verdadeiramente sorprendido coa zona e co potencial que teñen alí para facer este tipo de actividades. A organización, o número de voluntarios, a implicación van facer que este raid sexa o primeiro de moitos. Parabénss.

Seguiremos coas ... 3 horas monumentales de Lugo.